NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
293 - (1290) وحدثنا
عبدالله بن
مسلمة بن
قعنب. حدثنا
أفلح (يعني
ابن حميد) عن
القاسم، عن
عائشة ؛ أنها
قالت:
استأذنت
سودة رسول
الله صلى الله
عليه وسلم ليلة
المزدلفة.
تدفع قبله.
وقبل حطمة
الناس. وكانت
امرأة ثبطة.
(يقول القاسم:
والثبطة
الثقيلة) قال:
فأذن لها.
فخرجت قبل
دفعه وحبسنا
حتى أصبحنا فدفعنا
بدفعه. ولأن
أكون استأذنت
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم، كما
استأذنته
سودة، فأكون أدفع
بإذنه، أحب
إلي من مفروح
به.
[ش
(حطمة الناس)
أي قبل أن
يزدحموا
ويحطم بعضهم بعضا].
{293}
Bize Abdullah b,
Meslemete'bnİ Ka'neb rivayet etti. (Dediki): Bize Eflâh yani ibni Humeyd, Kasım'dan,
o da Âişe'den naklen rivayet etti ki, şöyle demiş:
«Müzdelife gecesi Sevde,
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den önce izdiham olmadan (Mina'ya dönmek
için) ondan izin istedi. Sevde, sebita bir kadındı. — Kasim, sebita'nın: Ağır
mânâsına geldiğini söylemiş.— Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), ona
izin verdi. Bu suretle Sevde ondan önce yola çıktı. Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem), bizi sabahlayıncaya kadar alıkoydu, biz de onunla beraber
döndük.
Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem)'den, Sevde'nin yaptığı gibi izin isteyerek, onun izniyle
dönmüş olsam benim için bu her sevinilecek şeyden daha iyi idi.»
294 - (1290) وحدثنا
إسحاق بن
إبراهيم
ومحمد بن
المثنى. جميعا
عن الثقفي.
قال ابن
المثنى: حدثنا
عبدالوهاب.
حدثنا أيوب عن
عبدالرحمن بن
القاسم، عن القاسم،
عن عائشة
قالت: كانت
سودة امرأة
ضخمة ثبطة.
فاستأذنت رسول
الله صلى الله
عليه وسلم أن
تفيض من جمع
بليل. فأذن
لها. فقالت
عائشة:
فليتني
كنت استأذنت
رسول الله صلى
الله عليه وسلم،
كما استأذنته
سودة. وكانت
عائشة لا تفيض
إلا مع الإمام.
{294}
Bize İshâk b. İbrahim
ile Muhammedü'bnii'l-Müsennâ hep birden Sekafî'den rivayet ettiler.
İbnü'l-Müsennâ dediki: Bize Abdülvabhâb rivayet etti. (Dediki): Bize Eyyûb,
Abdurrahmân b. Kaasim'den, o da Kaasim'den, o da Âişe'den naklen rivayet etti.
Âişe (Radiyallahu anha) şöyle demiş:
«Sevde şişman ve ağır
bir kadındı. Bu sebeple Müzdelife'den geceleyin dönmek için Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den izin istedi. O da kendisine izin verdi.
Müteakiben Aişe (Radiyallahu anha): «Keşke Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den
Sevde'nin istediği gibi izin isteseydim.» demiş. Âişe (Radiyallahu anha) ancak
imamla birlikte (Mina'ya) dönermiş.
295 - (1290) وحدثنا
ابن نمير.
حدثنا أبي.
حدثنا
عبيدالله بن
عمر عن
عبدالرحمن بن
القاسم، عن
القاسم، عن
عائشة قالت:
وددت أني كنت
استأذنت رسول
الله صلى الله
عليه وسلم، كما
استأذنته
سودة. فأصلي
الصبح بمنى.
فأرمي الجمرة.
قبل أن يأتي
الناس.
فقيل لعائشة:
فكانت سودة
استأذنته ؟
قالت: نعم.
إنها كانت
امرأة ثقيلة
ثبطة.
فاستأذنت
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم فأذن لها
{295}
Bize İbni Numeyr rivayet
etti. (dediki) ; Bize babam rivayet etti. (Dediki): Bize Ubeydullah b. Ömer,
Abdurrahmân b. Kaasim'den, o da Kaasim'den, o da Âişe'den naklen rivayet etti,
Âişe şöyle demiş:
«Sevde'nin istediği gibi
ben de Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den izin isteyerek sabah
namazını Mina'da kılmış olmamı, sonra halk gelmeden taşları atmamı dilerdim.»
Âişe'ye: «Sevde
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'den izin istedimiydi?» diye sordular.
Aişe :
— «Evet, çünkü Sevde
ağır, şişman bir kadındı. Bu sebeple Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem)'den izin istedi. O da kendisine izin verdi.» dedi.
296 - (1290) وحدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة.
حدثنا وكيع. ح
وحدثني زهير
بن حرب. حدثنا
عبدالرحمن.
كلاهما عن سفيان عن
عبدالرحمن بن
القاسم، بهذا الإسناد،
نحوه.
{296}
Bize Ebû Bekir b. Ebî
Şeybe rivayet etti. (Dediki): Bize Veki' rivayet etti. H.
Bize Züheyr b. Harb da
rivayet etti. (Dediki): Bize Abdurrahnıân rivayet etti. Bu râvilerden ikisi de
Süfyân'dan, o da Abdurrahmân b. Kaasim'den bu isnâdla bu hadîsin mislini
rivayet etmişlerdir.
İzah:
Bu hadîsi Buhârî ile
İbni Mâce «Hacc» bahsinde tahrîc etmişlerdir.
Hadîs-i şerif
Müzdelife'den fecr doğmadan hareket edileceğine delildir,
Nevevî diyor ki: «Şâfiîler'e
göre Müzdelife'den gece yarısından önce dönmek ve cemre-i Akabe'de gece
yarısından sonra taş atmak caizdir. Delilleri bu hadîstir.
Ulemâ hacıların bayram
gecesi Müzdelife'de gecelemesi mese'lesinde ihtilâf etmişlerdir. İmam Şafiî'nin
sahîh olan mezhebine göre bu vâcibdir. Terkedene kurban kesmek lâzım gelir. Ve
haccı sahihdir.
Küfe fukahâsı ile hadîs
ulemâsının kavilleri de budur.
Ulemâdan bir taife
Müzdelife'de gecelemenin sünnet olduğunu söylemişlerdir.
Onlara göre bunu
terkeden faziletten mahrum olur. Günâha girmiş sayılmaz. Kurban ve sâire de
lâzım değildir.
îmam Şafiî 'nin bir
kavli de budur.
Diğer bir taifeye göre
Müzdelife'de gecelemîyen hacının haccı sahîh değildir. Bu kavil îbrâhîm Nehaî
ile başkalarından rivayet olunmuştur.
Ulemâmızdan Ebû
Abdirrahmân ibni Binti'ş-Şafiî ve Ebû Bekir b. Huzeyme nâmlarında iki büyük
imam dahî buna kaail olmuşlardır. Atâ' ile Evzâî'den rivayet olunduğuna göre
bayram gecesi Müzdelife'de kalmak, haccın rükünlerinden; vâciblerinden,
sünnetlerinden değildir.
Bunda hiç bir fazilet
yoktur. Müzdelife sair konak yerleri gibi bir yerdir. İsteyen orada kalır,
isteyen kalmaz.
Müzdelife'de ne kadar
kalmanın vâcib olduğu ihtilaflıdır, îmam Şafiî'n in sahih olan kavline göre
gece yarısından sonra bir saattir.
Bir rivayete göre: Gece
yarısından sonra güneş doğuncaya kadar; Üçüncü bir rivayete göre: Gecenin
ekserîsidir.
İmam Mâlik 'den dahî üç
rivayet vardır. Bir rivayete göre: Bütün gece Müzdelife'de kalınır. İkinci
rivayete göre: Gecenin ekserisinde,
Üçüncü rivayete göre;
Az bir zaman orada kalmak îcâb eder.» Hanefiîler'e göre bayram gecesinin bir
cüz'ünde olsun Müzdelife'de kalmak haccın vâciblerindendir.